آزمایش جدید در مورد دروغ گویی :

در سال 2003 تعدادی از دانشمندان دست به آزمایش عجیبی برای فهمیدن برخی از اسرار

 دروغ زدند. در این آزمایش از دستگاه جدیدی برای کشف دروغ استفاده شد. 

بعد از آزمایشات بسیار و عکس برداری از قسمت های مختلف مغز، دانشمندان پی بردند که

 وقتی انسان دروغ می گوید فعالیت بخشی از مغز افزایش می یابد این قسمت، که با روش

 "عکس برداری با امواج مغناطیسی"(1)تصاویری از آن تهیه شد، قسمت جلو و بالای سر را

 نشان می دهد.(2) 

و از این جا دانشمندان کشف کردند که قسمت قدامی (پیشانی) مغز مسؤول دروغ گفتن است این قسمت از بدن در زبان عربی "ناصیة"(3)  نامیده می شود. یعنی بالا و جلو سر یعنی همان جایی که مسؤول دروغ گفتن در مغز است.

دروغ گفتن انرژی زیادی می خواهد!!!

دروغ گفتن انرژی زیادی می خواهد!!!

آزمایشات جدید در مورد مغز که با امواج مغناطیسی انجام شده است، ثابت کرد که مغز انسان در هنگام دروغ گفتن انرژی زیادی مصرف می کند بیشتر از زمانی که انسان حقیقت را بیان می کند و این ثابت می کند که راست گویی و گفتن حقیقت باعث افزایش قدرت، انرژی و میزان کارآیی مغز می شود.

و نیز امروزه  دانشمندان به حقیقت جدیدی دست یافته اند و آن اینکه، مغز انسان بر اساس صداقت و راستی تصمیم می گیرد و این سیستم حقیقت گویی است که برای مغز طراحی شده است.

مجرمان حرفه ای به راحتی می توانند دروغ بگویند و دستگاه های دروغ سنچ نیز قادر به کشف دروغ های آنان نیست. به همین دلیل دانشمندان تلاش دارند به طور مستقیم به بخشی از مغز که مسؤول دروغ گفتن است، دست یابند. برای این کار آنان از دستگاه، "عکسربرداری به وسیله امواج مغناطیسی"(5)کمک گرفتند. آن ها اظهار می دارند که نتایج بدست آمده از اطلاعات این دسگاه بسیار دقیق است بطوری که فرد هر قدر هم در دروغ گفتن زبردست و ماهر باشد نمی تواند بر قسمت پیشانی مغز تسلط یافته  آن را تحت کنترل خود در آورد. این قسمت در حال دروغ گفتن فعالیت زیادی کرده و انرژی فراوان مصرف می کند.(6)

اشاره قرآن به مرکز دروغگویی در مغز

الله متعال در مورد ابو جهل لعنه الله می فرماید:

(أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى * عَبْدًا إِذَا صَلَّى * أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى * أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى *

 أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى * أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى * کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعَنْ بِالنَّاصِیَةِ *

نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ* فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ * سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ * )

[العلق:9-19]

به من خبر ده آیا کسی که نهی می‏کرد) *بنده‏ای را به هنگامی که نماز می‏بینم (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟! *به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد. *یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهی کردن او سزاوارتر است)؟! *به من خبر ده اگر (این طغیانشان حق را انکار کند و به آن پشت نماید (آیا مستحق مجازات الهی نیست)؟! * آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) می بیند. * چنان نیست که او خیال می‏کرد! اگر دست از کار خود برندارد، ناصیه‏اش (موی پیشاپیش را به سرعت  گرفته * ناصیه دروغگوی خطاکار را! * پس حتماً (همراه و همنشین) مجلس را سدا می زند (تا یاریش کند)! * ما هم بزودی ماموران دوزخ را صدا می‏زنیم، (تا او را به دوزخ افکنند)! * چنان نیست (که آن طغیان) می‏نگرد! 

در ترجمه کلمه ناصیة آمده است: محل رویش موی در جلو سر، موی قسمت جلو و بالای سر، نصاه: موی پیشانی او را گرفت، وإبِلٌ ناصیة: شتر در چراگاه بالا رفت، المنتصى: بلندترین سرزمین ها، نواصی الناس: اشراف و بالا نشین ها.(13)

ملاحظه می کنیم که اعراب در زمان نزول قرآن از "ناصیة" معنای بالاترین و جلوی سر و یا هر چیز دیگری را برداشت می کردند، و وقتی در مورد انسان به کار می رفت منظور همان پیشانی و قسمت جلو و بالای سر بود.

پیشانی سر یعنی همان ناصیه، قسمتی است که هنگام دروغ گفتن فعالیت بیشتری انجام می دهد. و قرآن اولین کتاب و منبعی است که در مورد این قسمت از مغز، ارتباط آن با دروغ گفتن و اطلاق صفت دروغ گو به آن (ناصیة کاذبة)، سخن گفته است. به همین دلیل قرآن دارای سبقت علمی نسبت به جدیدترین علوم زمان است.